Sedia

Dit is ongetwijfeld het meest iconische ontwerp van Enzo Mari's Autoprogettazione (1974). De Sedia Stoel trekt de aandacht met zijn ongegeneerd ruwe en bulky uitstraling—gedurfd, rauw en onmiskenbaar iconisch (en behoorlijk rugpijn als je het ook nog wilt verplaatsen!).

In sommige opzichten doet het denken aan Louise Brigham's Box Furniture van meer dan 60 jaar eerder. De Sedia is echter veel verfijnder. De charme — en het comfort ook — ligt in de details: de voor- en achterplanken zijn versprongen om een hellend, ergonomisch zitvlak te creëren, terwijl de rugleuning zachtjes helt voor ontspanning, met prioriteit voor comfort boven rigide geometrie.

In tegenstelling tot zoveel signature stoelen is deze niet ontworpen om bewonderd te worden in kunstgalerijen, maar om uit te leggen wat goed ontwerp volgens Mari is. Hier ligt ook zijn charme en blijvende populariteit: het is zowel een icoon als een comfortabele stoel om in te zitten.

Onze parametrische configurator past het originele ontwerp aan voor gemakkelijker upcycling, waarbij de zeldzame 20 cm brede planken worden vervangen door meer gangbare afmetingen. Je kunt ook de breedte van de stoel aanpassen, waardoor het een loveseat of bank wordt. Natuurlijk, controleer de sterkte van de constructie als je groot gaat! We werken aan het toevoegen van meer aanpassingsmogelijkheden.

Het assembleren van de Sedia is een leuke uitdaging. Het moeilijkste deel is het verspringen van de voor- en achterplanken. Begin met de zijkanten: bevestig de poten aan de zijplanken en plaats ze ondersteboven op een tafel. Voeg vervolgens de achterplank toe, gebruik makend van een andere plank als ruimtehouder om de offset te creëren. Herhaal dit voor de voorplank voordat je de assemblage voltooit. Om het ontwerp te versterken, gebruik je lijm bij het bevestigen van de rugleuning, aangezien dit de zwakste plek lijkt te zijn.